3a artikolaro

 

3a artikolaro (1/7)

Enkonduko.

Tiu ĉi ne estas glor-skribaĵo. (Malgraŭ tio ke mi konfesas ke la laŭleĝaj Diuloj havas laŭdindajn kvalitojn.)

Estas informilo pri kelkaj el la strukturoj de Dio. Precipe pri la ekzisto de gardistoj de la sojlo, grupo kiu ĉ. 5 mil jarojn pasinte faris juĝeraron enlasinte en la Diularon grupon da virtokaŝantoj.

Mi nomas la grupon laŭ mia kompreno de ili: ”La malica kiu mensogas pri iliaj nomoj” sed ili mem longe nomis sin ”Tiu kiu ŝanĝas nomojn”. Ek de la tempo de tiu terura juĝeraro, la maliculoj komencis uzi la Dian potencon, kaj nia tergloba mondo daŭre (2021 p. J. Kr.) estas regata de unu el ili: Niaj grandaj problemoj sekve tute ne estas kaŭzita de ne-matura homaro, sed de maliculoj en la Dia mondo, kiuj ŝajnas esti tiel amaj kiel ili kapablas akti!

Kiam vi ne mense kaj anime neniigas la ekzistadon kaj influon de la maliculoj (kiel la grandparto de la proksimaj Diuloj kaj multaj instruistoj terglobaj (ofte mi supozas pro ne-scio)) vi estas en la stato kiun mi nomis ’La batalkampo’. Batalkampe vi ’luktas’ kontraŭ fi-ordonoj ŝarĝitaj per intuicio ’malpura’: La fi-uzado de Dia intuicio estas la plej granda kaŭzo de la terhomara pekemo!

Dio kiel idealo estas perfekta, sed kiel grupo de alt-virtuloj estas penetrita de maliculoj!

3a artikolaro (2/7)

Kio estas Dio? -Kelkaj definoj.

Super-makro-estulo kiel klarigis Martinus.

Nomo (aŭ egregoro) sendanta mesaĝon al, aŭ vokanta anon de tiuj kiuj konvinkis la gardistojn de la sojlo pri ilia anima perfekteco/pureco (-eniris Dion).

Idealo – La perfekta ama kreinto tutvirta (laŭ kredantoj je sojlgardista perfekteco).

Animo – la forto malantaŭ la materio. La eterna.

La grupo de Diuloj (kiuj helpas unu la alian – aŭ devus.)

Inspirfonto de la verkistoj de la sanktaj skribaĵoj.

La sola potenco (laŭ la Dia memdefendo)

3a artikolaro 3/7

La Dia mondo estas aro de lokoj, kelkaj fizike manifestita, kelkaj nevideblaj mensaj konstruaĵoj, kie regas ŝajne se ne fakte la amo al la proksimulo. Tial ne ĉiuj estas permesitaj esti en ili. La pordo estas gardita de la gardistoj de la sojlo, kaj nur tiuj kiuj estas sufiĉe virtaj, laŭ la juĝo de la sojlgardistoj, rajtas eniri kaj ene ricevi la regon, kontrolon de la mondoj kiel nia, kie ŝajnas ke la homoj ankoraŭ ne lernis amon al la proksimulo kaj (almenaŭ ŝajne) ne havas la virtojn postulitajn por fariĝi Diuloj.

La mondestro estas reganto de unu aŭ pli da mondoj, kiu aranĝas la spertojn kiujn instruas (aŭ ŝajnas instrui) la homaranoj, decidante kiaj kaj kiu ricevas miraklojn.

Multaj mondoj funkcias, aŭ estas de la almenaŭ ŝajne virta mondestro montrita por la Diuloj, kiel funkcianta, laŭ la leĝo de karmo. Lau la sistemo oni ricevas spertojn similajn aŭ samspecajn kiajn oni kaŭzis aliajn ĉirkaŭ si sperti. Por historiaj kaŭzoj, kaj por teni ordo kaj justeco je la okazaĵoj, grandan arkivon ekzistas konata kiel la akaŝaj arkivoj. La arkivoj estas altsanktaj, kaj oni postulatas ke ĉiuj okazoj, pensoj estas registritaj tie. La penso ke la arkivoj povas esti ne-kompletaj – kelkaj gravaj partoj forbrulitaj ne estas laŭ mia scio ankoraŭ sciita inter la Diuloj.

3a artikolaro (4/7)

Kio estas Dio? Filozofio.

Ni ne samopinias pri la signifo de la vorto (Dio). Kiel ne du vivoj konsistas de tut-samspecaj spertoj, niaj ideoj kaj konkludoj malsamas. Legante ke ni estas ene de Dio ( * ), venas la eblo de pli grandaj aŭ makro-estuloj ene de eĉ pli grandegaj estuloj. Ek-de tiu penso ne estas longe al la konkludo de Martinus ke la terglobo estas vivanta. Ni ja iamaniere estas ene de nia globo. Kelkaj ja nature pensas pri unu estulo supra kiam ili aŭdas la vorton. Tiu ideo jam streĉas la menson de kelkaj mi supozas. Tiu-ĉi nur estas la komenco de la teksto. Precipe se vi estas ateisto ĝi certe postulas mensan fleksecon. La ulo kiu ne estas malferminta sin al la ebla ekzisto de miraklosanigo altprobable trovas la klarigojn defiaj. La ’definojn’ mi prezentas al vi, kvankam - laŭ mi – ĉiuj en harmonio kun la vero, ne bezonas esti ĉiuj fiditaj: Ni ne bezonas sammaniere pensi. Sed la Vero ja estas la Vero. Mi priskribas ĝin tiel ’krude’ mi kapablas. Mi komencis per kelkaj definoj de ’Dio’ por ’konstrui’ bazon por la priskriboj, sed se vi jam sentas vin kiel daŭriganto mi invitas vin al preterpasi tiun-ĉi artikolon, kaj legi la pli novaĵplenajn venontajn artikolojn.

Kiam la homo honesta, pura, diras sonon, vorton, je ordinaraj kondiĉoj tiu sono aŭdeblas tra la tuta korpo (kiu estas en la bildo de Dio * ) kaj ĉirkaŭ ĝi. Kiel la nomo de persono povas altiri lin/ŝin aliaj sonoj povas altiri aliajn fortojn de la galaksio, ĉar la universo interna harmonias kun la mondo eksterna (kiel la granda tiel la malgranda).

Tiu-ĉi efiko funkcias por ĉiuj kiuj kapablas diri aŭ elsendi sonojn kiuj havas signifon (kaj eble ankaŭ por la bestoj). En tiu ĉi senco la ’nomo’ estas nomita ’egregoro’. Kiam vi vokas nomon de aliulo, tiu ago fortikigas la ’posedanton’ de la egregoro interne. ’Dio’ ankaŭ estas egregoro. Kaj ankaŭ la nomoj de la demonoj! Mi konsilas vin ne sakri!

Pri ’Dio’ la egregoro ligas vin al ano de la aro kiu konvinkis la gardistojn de la sojlo pri ilia anima pureco (eniris Dion). Klare ”La malica kiu mensogas pri iliaj nomoj” (mi tiel nomas la demonojn) ne devus rajti eniri la Diajn mondojn, sed…

Multaj homoj ligas la vorto ’Dio’ al la perfekteco, la idealo de virto sed tio kontraŭas la logiko de ĉion povi, esti ama kaj permesi suferon – nia situacio – ne devus okazi. Sed penso profunda pri la egregoro donas la klarigon: La vortoj ’ĉiopotenca’ kaj ’ĉioama’ estis pensmaniero por aliri la harmonion eksterna kaj tiel rektigi la krimojn de ”La malica kiu mensogas pri iliaj nomoj” sanigante la homojn ĉirkaŭ Jesuo aŭ alia kristano.

3a artikolaro (5/7)

La sojlgardista juĝeraro.

4 aŭ 5 mil jarojn pasinte (laŭ miaj informoj kiuj ne estas konfirmitaj) la gardistoj de la sojlo, probable post longedaŭra kontakto, enlasis en la Dian mondon grupon da virtokaŝantoj. Iliaj argumentoj por kaŝi siajn virtojn estis mensogoj. Ili fakte estis kaj estas malicaj majstro-aktoroj regante perfekte la pretendon de esti amaj. La krimuloj fariĝis mondestroj de multe da mondoj – nia inter ili – kaj plifortigis inter la Diuloj la pensmanieron: ”La malica ne ekzistas!” (Pensmaniero kiun la Diuloj uzas kiel mem-defendo.) Tiu pensmaniero helpas ilin ne altiri demonojn en la mondoj kie la vorto subite manifestiĝas, sed ĝi kripligas la penson se akceptita kiel klarigo. Longe estis tiel!

La Diuloj estis certaj ke ’Dio estas ĉio kaj bona’ . Ili ne konis la eblon de mensogoj inter ili, kaj tial ili fidegis la klarigaĉojn pri la situacio en la ’kaptitaj’ mondoj kie sanktuloj estas torturitaj kiel absolute plej multe eble, sen tiu fariĝas memklara: La mensogo ke la malica - ankaŭ kiel klarigo – ne ekzistas, helpas la krimulojn teni sin kaŝitaj.

3a artikolaro (6/7)

Kio okazas ĉi-tie?

Krimegoj! Diaj fortoj uzitaj por komprenigi kaj amuzi krimulojn, kaj por pekigi kaptitajn sanktulojn! La peketoj uzitaj por suferigi la suferantojn eĉ pli – per karmo!

Tuta la afero primensogita por la naivoj kaj komprene malhumilaj (sed amikaj) Diuloj!

La homaro konscie tenata en ne-scio!

Traduk-anĝeloj longe estis perfortigitaj al traduki malamajn mensogojn!

Batalanĝeloj perfortigitaj al batali por malamaj kaŭzoj – kaj malpermesitaj raporti!

Akaŝaj arkivoj sisteme brulitaj!

3a artikolaro (7/7)

Al la milito kontraŭ la malica!

Nia situacio estas ke la Dia regno estas penetrita de malicaj virtokaŝantoj. Ili misuzas la Dian potencon, kaj nian partan liberecon ni havas nur ĉar ili nepre bezonas kaŝi sin inter la Veraj Diuloj, por kiuj ili klarigas la situacion iel kiel Martinus (1890-1981 p. J. Kr.)

Ni ricevas malmultaj da mirakloj ĉar la virtokaŝantoj ne amas nin, kaj ĉar ili deziras ke la penso de la sciencistoj fokusas je la materio. Logike, kun niaj spertoj de sufero, estas sufiĉe facile rifuzi la dogmojn pri ĉio-amo, ĉio-scio kaj ĉio-potenco. Anstataŭ helpi unu la alian la disigitaj homoj estas premitaj al labori por povi aĉeti manĝaĵojn kaj pagi luon. Sed ili ofte nur estas benataj kiam ili aĉetas aĵojn kiujn ili ne vere bezonas. La malhela beno ankaŭ estas donita se ni mensogas.

Al la demando: Kiel batali la malican? Mi respondas: Sanktiĝu! Saĝiĝu! Studu! Meditu! Verparolu! Lernu Esperanton! Ĉesu sakri! Manĝu sane! Evitu stimulaĵojn! Amu la naturon! Kreu rilaton al la naturo! Estu amika! Distingu inter ”La malica kiu mensogas pri iliaj nomoj” kaj la nomoj uzitaj! Konu vin mem! Atingu kontakton kun via interna infano! Trejnu ambaŭ manojn egale multe! Kopiu age la sanktajn inspirfontojn! Legu: Peter Ragnar, Vladimir Megré, Torkil Olesen, Carlos Castaneda, Mary Baker Eddy, Martinus.

Trovu benojn: Ĉin Haj helpis min multe, eble ŝi povas ankaŭ helpi vin!

Nia kulturo bezonas kompreni la malsamecon inter feliĉo kaj amuzo! La mult-uzado de poŝtelefonoj aŭ aliaj teknologioj amuzas, sed malofte vere feliĉigas kiel harmonio kun la naturo!

Profunde pripensu kiel uzi vian tempon kaj energion!